این روزها آدمها سرشان شلوغ است.بعضی ها حوصله خدا را ندارند حال او را نمی پرسند برایش نامه نمی نویسند اما تو این کار را بکن. تو حالش را بپرس تو چیزی برایش بنویس ،ساعت ها را با او قسمت کن ثانیه هایت را هم و اما آن کتاب آسمانی یادت است؟ اسمش قرآن بود.کلمه های خدا بود در دستهای پیامبر. با اینکه این روزها.این کلمه همه جا هست.اما کسی آنها را نفس نمی کشد ،کسی به آنها زندگی نمی کند تو اما کلمه های خدا را نفس بکش و زندگی کن و اما این آیه های که لابه لای هفته های تو آمده است. تلنگر کوچکی است به قلب بزرگ تو تا بروی و سراغی از ایشان بگیری. دیگر چه بگویم....که تویی و کلمه و خداوند. پس برایش ...بنویس
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند